Ohh beee…
Yazmanın iyi geldiği, zihin açtığı, gülümsettiği, parlattığı kadınlardanım…
Kendime gelmenin en iyi yolunun yazmaktan geçtiğini bulalı uzun yıllar oldu.
Çocukluğumun, hatıra defterlerine karaladığım üç beş satırla başlayan notlar, kelimeler, satırlar, her zaman bambaşka dünyalara uçurur beni.
Zihnimin bedenden uzaklaşması, hiç bilmediği diyarlarda dolanıp, bir nefes alıp geri dönmesi gibidir benim için kelimelerle buluşmak.
Uzuuun süre boş kalırsa o beyaz yapraklar, kesiiiin gönlüm bir arayışta, kendini kaybetmiştir.
Şu an bu satırları, çok sevdiğim canlarımla yaptığımız çoooook eğlenceli bir sohbetin ardından yazıyorum.
Açtım müziğimi, ki gün içinde en muhteşem yoldaşım,dinlediğim müzikler olur.
Her melodide bambaşka bir harfe dokunuyor parmaklarım,
beyaz sayfaya değen her mürekkepte daha da huzur doluyor gönlüm.
Ruhum canlanıyor, içimde bir kız çocuğu yemyeşil ve kocaman bir bahçeye bakıyor sanki, hem de şahane gülümseyerek…
Ohh be, dünya varmış…
Hayat bu kadar basit.
Bir şarkıda, bir hayalde, bir yazıda, bir fincan kahvede, bir bebeğin gözlerinde bulabilirsiniz sevgiyi.
Özümüz olan sevgi, bu kadar çok gözümüze batıyor aslında.
Farkedince nasıl da muhteşem oluyor.
Bugün bana böyle güzel, sevgi dolu farkındalıklarla doğdu.
Senin günün bugün sana ne güzellikler sunuyor?
Tuğba Ö. / 18.12.2018