Beyaz mı sayfalar?
Sen kimsin?
24 saate sığan kaç kahkahadasın?
Hayatının kaçta kaçısın?
Kafamda deli sorular…
Neredeyse 1 yıla yakın, uzuuuun aranın ardından, yeniden yazmaya başlayınca, harfsiz geçen her günümün hatrına, hatrı sayılır bir yazı yazmıştım oysa.
İçimi dökmüş, biraz da siz değerli okuyucularımı duygular denizinde dalgalarla boğuşmaya davet etmiştim ki, bilgisayarım, canıma ot tıkarcasına gürültüyle kapandı.
Kendimden eminim ya, “Dur kızım” dedim, “Bu güzel anı, bir güzel gece kahvesiyle taçlandırıp, yazımı da siteme ekleyeyim”…
Ohhh misss. Sonra gelsin sevdiğim canım okurlar, yorumlar, like’lar…
Olmadı yar, su testim mutfağa gidemeden kırıldı.
Kahvemin suyu kaynamıştı ki bilgisayar açıldı ama caaanııım yazımın yerinde yeller esiyor.
Bembeyaz bir sayfa bana ekrandan göz kırpıyor.
Şaşırdım mı? Hayır…
Farklı durumlara alışkınım nasılsa.
Çocukluğumda sağa sola iki atar yaptığım an dönüp kolumu çarpışımdan, yolda telefonla konuşma derdindeyken kamyona kafa atışıma kadar pek çok ana adımı yazdırmışlığım var.
Bazı kritik zamanlarda gülme krizine girebilme potansiyeli olan bir ben de var burada.
Sevgilimin yüzüne bakıp ciddi ciddi poz kesecekken bir anda patlayan kahkahalarla ortamı bozuşum falan… Neyse artık susabilirim bence, detaya gerek yok.
“2 dakika ciddi olayım da kendimi anlatayım” dedim oysa, ancak yazarken, birkaç dakikadan fazla bünyede durmuyor bu hal.
Yazı da bu yüzden uçtu gitti herhalde.
Neyse Allah’tan ben varım ve buradayım, kararlıyım, yazacağım…
Ha buraya nasıl mı geldim? Evet tabii ki, bu kısımla ilgili cümlelerim aklımda…
“Uzun bir zaman girdi yazılarımla aramıza.
Bir nefes çektim hayattan, iki kez gözlerimi açıp kapattım, üç beş savruldum belki de…
Dünü düşündüm, daha dün küçüktüm.
Büyüdüm. Ve çok sevdim büyümeyi…
Yarına dair çok endişelendim. Endişelerimi de sevdim.
Sonra huzurumu BUGÜN’de buldum”…
Güzel de anlatmışım aslında ama bu kadarını hatırlıyorum şu an.
Güzel yazarım, severim yazılarımı.
Yazarken kendimi de çok severim.
Kelimelerimin gücüne inanırım. İşte böyle…
Yaşadım, kendimi kendime adadım. Ve ne muhteşem bir hayatım olduğunu farkettim.
Her günümün tüm kahkahaları benim.
İyi ki benim…
Beyaz sayfayla burun buruna gelişim tesadüf değil. İyi geldi.
Yeniden içimden gelinceye dek sağlıkla ve sevgiyle kalın…
Tuğba Ö.B. / 2020