Silgi…
Bu ara herşeyi silesim var…
Elime bir silgi almış önüme geleni siliyor gibiyim…
Haftasonu uzun süredir ihmal ettiğim işlerin acısını çıkarırcasına odamda ne var ne yok sildim. Haydi bu, temizlik ve temizlik iyidir, içini açar insanın, ferahlatır…
Ya elektronik posta adresime düşen iletileri temizleme halime ne demeli?
Haydi bunu da ‘gündemi yakalama’ veya ‘güncel konulara odaklanma’ diye kılıflandıralım…
Pekiiii, canımı sıkan herkesi silme eğilimime ne demeli?
Farzedin ki birilerine sözle veya mesajla birşeyler anlatıyorsunuz. Tam bir konudan bahsediyorsunuz -ki önemli olduğunu düşündüğüm konular- hooop bir bakıyorsun adam başka şeylerden bahsediyor. İki dakikada gündemi değişmiş, konu yarıda kalmış… Haa ortada mal kıvamında kalma durumunuzun tasvirini yapmıyorum, anladınız siz…
Öte yandan birine gidiyor, bir şey istiyorsunuz; adam sizinle dalga geçer gibi –“O bakkalda var” diyor. Haa, bu ne demek? “Sen salaksın, bir naneden çakmazsın, ben sana nerede bulacağını tarif edeyim…”
Deriiinnce bir fesuphanallah çekip yoluna bakıyorsun. Bu arada sinir falan kalmıyor tabii. Sinirlerini zıplatmasını bir yana bırak insanın gününün de içine ediyor bu tipler…
Bu ara bu tarz olayları sıkça yaşıyorum. Kabul, keyifsiz bir dönemimdeyim ama hepsi de bir araya mı gelir? Herkes benimle dalga geçiyor, kamera şakası falan yapılıyor da haberim mi yok?
Yoksa benim ‘saygısızlık’ olarak tanımlayabildiğim bu tür davranışlar çok çok sıradan oldu da ben mi geçmişte kaldım?
Günler geçiyor dostlar…
Ve her geçen günü keyifle yaşamak isterken -az veya çok- bu tarz tavırları yaşayınca ister istemez ben de birilerini silmeye niyetleniyorum.
Yaşamımda kimseyi özgürlüğünden alıkoymak istemiyorum. Bu yüzden nefes aldığım her yerde ben nasıl kimseyi kırmadan hareket etmeye çalışıyorsam, aynı derecede değer görmek istiyorum.
İnsanlara arkadaşça yaklaştıkça laf yiyip odama çekilmek sosyal ortamımdan kopmak istemiyorum.
Ancak öyle çoklar ki bu tavırdakiler, kimseyle muhatap olasım da gelmiyor hani…
Ben de herkesten uzak durmayı tercih ediyorum. Belki birilerini kızdırıp, haksızlık ediyorum bu satırlarda bilmiyorum. Öyleyse kabahatimi de gelip yüzüme söylesinler istiyorum. Ben de o zaman kendimi toparlarım. Buna da tamam…
Tek istediğim doğru iletişim kurmak, güzel anlaşabilmek. Çok mu büyük bir istek bu?
Bu gidişle herkesten vazgeçeceğim. Belki de herkes daha mutlu olur… (21.01.2013 – Tuğba)